لبنیات دهه شصت

 در دهه شصت خبری از تتراپک نبود. در آن زمان شیر در شیشه به فروش می رسید و شیشه ها هرروز جمع آوری و پس از شسته شدن دوباره با شیر پر و به بازار عرضه می شد. هر از گاهی داستان پیدا شدن موش و سوسک و انواع جانواران و اشیاء کوچک و بزرگ در بطری ها شیر بر سر زبانها می افتاد ولی با همه اینها به علت کمبود شیر، همین شیر مسئله دار با صف و کارت توزیع می شد و مشتری فراوان داشت. مادران نوزادان و افرادسالمند کارت شیر داشتند و اگر چیزی اضافه می آمد با صف توزیع می شد. هر بطری شیر نیم لیتری به قیمت دو تومان به فروش می رفت. البته هر از گاهی شیر در بسته بندی های سه گوش هم به بازار می آمد که آن بستگی به ورود کاغذ مخصوص آن از خارج بود. ماست هم در شیشه و یا قوطی های مقوایی به فروش می رفت. هرچند که مردم بیشتر مشتری ماستهای سنتی و غیر کارخانه ای بودند. ماست می ماس تنها ماستی بود که در لیوان پلاستیکی با در پرس شده آلمینیومی فروخته می شد. ماستهای سنتی هم در کاسه های پلاستیکی عرضه می شد. البته در سطل و کاسه های لعابی آبی رنگ هم ماست فروخته می شد که سطل و کاسه اش را مشتری برای نوبت بعد برمی گرداند.دوغ و کشک پاستوریزه بسیار کم بود و بیشتر به صورت باز خریده می شد. در میان اقلام لبنیات پنیر و کره بود که کوپنی توزیع می شد. تولید پنیر تکاپوی مصرف جیره بندی کوپنی را نمی داد و به همین منظور پنیر سفید دانمارکی برای توزیع وارد می شد. در سالهای جنگ خانواده ها به روشهای مختلف ماست بندی و پنیر انداختن را آموختند و کمبود را گذراندند. در آن سالها که هنوز روستاها و عشایر مولد بودند، مقادیری شیر و لبنیات به شهر می رسید که بتدریج تا پایان دهه شصت آنها هم از کوپن و سهمیه روستایی و عشایری مستفیذ شدند. در دهه شصت بواسطه جنگ و تحریم آمریکا صنعت دامداری ضربه اساسی خورد و در اواخر دهه شصت پس از بازسازی دوباره کمی رونق گرفت. پس از رونق گرفتن تولید بود که شیرو ماستهای کم چرب و پرچرب به بازار آمد و شیرمیوه ها و ماست های طعمدار تولید شد. همچنین با ورود تتراپک شیرهای مدت دار هم بدست مردم رسید. یکی از مغازه هایی که هر محله ای یکی از آن را داشت لبنیاتی بود که بعضی از آنها بسیار خوشنام و معروف بودند مثل گلپایگانی ، کرامت ، سلامت ، مهرزاد و ...البته بودند لبنیاتی هایی که به شیر آب می بستند و در سالهای جنگ بار خود بستند و بردند.بهرجهت شیشه های شیر دهه شصت با عکس کله گاو شرکت شیر پاستوریزه به خیر!

خیابان سئول

خیابان سئول در دهه شصت خیابان پرت و خلوتی بود که از انتهای خیابان ونک شروع می شد و تا شهربازی و تقاطع بزرگراه پارک وی ادامه می یافت. به جزء ابتدای این خیابان که چند کوچه مسکونی داشت، بقیه شامل زمینهای گلف، تنیس و نمایشگاه بین المللی و شهربازی و پارکینگ و زمین بایر بود. موضوع جالب خیابان سئول این بود که در آن ماشین در سربالایی به حرکت می افتاد!. جریان از این قرار بودکه در مقابل شهربازی و در سمت شمال به جنوب این خیابان ( یعنی وقتی از پارک وی به سمت جنوب وارد سئول می شدی) به علت خطای دید به نظر می رسید که خیابان سربالایی است اما در حقیقت شیب شمال به جنوب تهران آن را سر پائینی کرده بود. در اینجا بود که اگر ترمز و ایست کامل می کردی ، ماشین به سمت جنوب حرکت می کرد و بر اساس خطای دید به نظر می رسید در سربالایی به راه می افتد. اکنون چهره خیابان سئول به واسطه ساخت پل های هوایی و ساخت وسازهای بنیادهای مختلف درزمینهای مرغوب آن به کلی عوض شده است و سربالایی کذائی آن هم از بین رفته است.