در سالهاى ابتدايى دهه شصت برنامه اى در چهارشنبه شبها از شبكه يك تلوزيون پخش مى شد به نام بروبچه های پشت پنجره . مجرى اين برنامه در شمايل پيرمردى روستايى به آموزش الفبا به كودكان مى پرداخت و او كسى نبود جز استاد حسن نيرزاده آموزگار با سابقه آموزش و پرورش. نيرزاده روش ابتكارى براى آموزش به كودكان داشت. او با اجراى نمايش و زنده كردن شخصيتهاى متعدد در مقابل تخته سياه، ضمن آموزش خواندن و نوشتن، مطالب تربيتى زيادى را هم تعليم مى داد. شخصيتهايى كه او اجرا مى كرد تا آنجايى كه من يادم مى آيد عبارت بودند از كدخدا ، اكبر، شعبانعلى ، آقاكمال و محل اين قصه روستايى به نام سربندان بود. شعر ، آهنگ (كه با دوقطعه چوب اجرا مى شد) ، حركت ، تغيير صداولهجه  و چندين ريزه كارى ديگر موجب مى شد تا نه تنها كودكان حاضر در برنامه، بلكه بينندگان در خانه هم ميخكوب شوند. نيرزاده در سال شصت و چهار درگذشت ولى تا مدتها برنامه هايش از تلوزيون پخش مى شد. نيرزاده از آن دسته آدمهايى بود كه كارش را دوست داشت و به آن متعهد بود و برايش پول و مقام ارزش چندانى نداشت. نيرزاده برنامه هايش را با گفتن ، مجلس تمام گشت و به آخر رسيد عمر ما همچنان در اول وصف تو مانده ايم، به پايان مى برد در حاليكه دانش آموزانش نه نه مى گفتند و گريه مى كردند. يادش گرامى .